DR. NOVANDRI : Tidak ada kebebasan bersuara dan erti demokratik di Singapura

Oleh : DR. NOVANDRI HASAN BASRI

PENULIS ingin merujuk kenyataan Tun Dr. Mahathir Mohamad tentang kenyataan Lee Kuan Yew di dalam akhbar The New York Times. Mahathir telah menjawab balik beberapa dakwaan Kuan Yew. Jawapan Mahathir mudah difahami oleh sesiapa sahaja dan boleh dibaca di dalam blog beliau.

Yang menimbulkan rasa tidak sedap hati penulis ialah artikel Kuan Yew dijadikan e-mel berangkai dan disebarkan dengan meluasnya terutamanya kepada orang bukan Melayu. Respons mereka tentunya tidak sedap dibaca lebih-lebih lagi apabila mereka mula mempersoalkan isu-isu yang menyentuh Perlembagaan Negara.

Kuan Yew dipuja sebagai mangkin utama kepada pencapaian negara dan rakyat yang 75 peratus terdiri daripada kaum Cina. Tidak boleh dinafikan kaum Cina Malaysia mungkin pernah membandingkan 'nasib' mereka dengan Cina Singapura yang kelihatan lebih hebat.

Persepsi inilah yang dibaca di dalam e-mel berangkai dan para pembacanya terdiri daripada mereka yang berpelajaran dan tidak pernah merasai susah senang generasi sebelum mereka.

Mereka tidak mahu tahu maksud jus soli, kontrak sosial atau quid pro quo melalui Perkara 14-18 berkenaan dengan pemberian kewarganegaraan Malaysia kepada orang bukan Melayu dan juga Perkara 153 yang memberikan hak istimewa kepada kaum bumiputera. Maksudnya, sejarah pembentukan Malaysia mahu dilupakan dan negara ini mesti seperti Singapura.

Bagaimana pun, apakah mereka patut dipersalahkan atau pun sistem pendidikan dan kenegaraan yang tidak menitik beratkan kesedaran tulen tentang sejarah negara Malaysia ini?

Mahathir telah menjelaskan bahawa kaum Cina yang merangkumi 75 peratus penduduk Singapura menguasai 95 peratus ekonomi negara itu. Peratusan tersebut ternyata jauh berbeza jika dibandingkan dengan peratusan kaum-kaum di negara Malaysia yang dilihat sebagai negara berbilang kaum yang tulen.

Malah beberapa kajian yang dijalankan di Singapura telah mendedahkan konflik perkauman dari segi ketidaksamarataan tahap pelajaran dan ekonomi yang sangat signifikan di Singapura. Pokoknya, konflik etnik di Singapura tidak lari jauh daripada pemahaman kita tentang diskriminasi kaum di negara tersebut.

Di dalam The Economic Marginality Of Ethnic Minorities: An Analysis Of Ethnic Income Inequality In Singapore tulisan William Keng Mun Lee, beliau mendedahkan berlakunya diskriminasi kaum dalam perbezaan pendapatan di antara kaum-kaum di Singapura.

Di dalam artikel Assimilation As Multiracialism: The Case of Singapore's Malays tulisan Michael D. Barra & Jevon Low, mereka mendedahkan perlakuan asimilasi kaum yang mungkin menyebabkan berlakunya krisis menafikan identiti kaum Melayu di Singapura.

Lebih membimbangkan apabila Singapura hari ini dilihat terlalu liberal yang berkemungkinan mewujudkan konflik pluralisme dek kerana modenisasi dan globalisasi. Kebimbangan ini ditulis oleh Suzaina Kadira dalam artikel beliau yang bertajuk Islam, State And Society In Singapore.

Justeru, Singapura tidak boleh mendabik dada konon ia adalah negara pelbagai kaum, sebaliknya ia adalah negara kaum Cina di mana penduduk minoriti tidak mendapat layanan yang sama. Tidak ada kebebasan bersuara dan tidak ada erti demokratik yang sebenarnya di Singapura.